ร้านก๋วยเตี๋ยว พัวกี่

วันนี้เราเดินจากถนนราชดำเนิน มาถนนพระอาทิตย์ วันนี้เป็นอีกวันที่แสนสดใส แดดสาดแสงจ้า มาให้อุ่นใจว่าวันนี้คงได้เดินเล่นให้สมกับที่รอคอยมานาน แต่ยิ้มได้ไม่เท่าไหร่ เหงือกยังไม่ทันจะแห้งเลยด้วยซ้ำ ร่มเงาของเมฆหมอกก็มาบดบังรอยยิ้ม และความหวังน้อยๆ ก็พลันหายไปพร้อมกับหยดฝนเม็ดเล็กๆ หยดแล้ว หยดเล่า และทันทีที่เราเดินเข้าสู่ถนนพระอาทิตย์ จากการค่อยๆเดิน ก็กลายเป็นเดินเร็ว และเร็วขึ้นๆ และในที่สุดก็ต้องวิ่งกันให้วุ่น เพราะจากเม็ดฝนหยดน้อย ก็กลายเป็นเม็ดฝนยักษ์ที่สาดลงมาราวกับมีใครสักคนเปิดฝักบัวแรงๆอย่างนั้นแหละ สายฝนเย็นยะเยือกเหมือนเร่งเวลาให้หมุนเร็วขึ้น บางคนรีบเร่งเดินไปให้อยู่ในร่มโดยเร็วที่สุด บางคนก็หยุดรอให้ฝนซา บางคนก็..."ป้ากล้วยนี่หวีเท่าไหร่?" เฮ้ยยย มันใช่เวลามาซื้อกล้วยมั้ยยยย คือเดินตามมาติดๆ เฉี่ยวกันไปแค่เสี้ยววินาทีเท่านั้น (บางคนก็ชิวๆในวันแบบนี้เหมือนกัน) และจุดหมายของเราอยู่ข้างหน้านั่น ไม่ไกลเกินเอื้อม อยู่ที่ว่าเราจะกล้ามั้ย จะรอจนฝนซา หรือจะฝ่าฝนไป แน่นอน เป้าหมายมีไว้พุ่งชน จะรอทำไมล่ะ ไปกันเลย

และด้วยความมุ่งมั่นอันแรงกล้า ตอนนี้ในที่สุดเราก็มาถึงร้านอย่างสะบักสะบอม และเปียกปอนไปทั้งร่างกายและจิตใจ

 ร้านก๋วยเตี๋ยวร้านเล็กๆ ที่แสดงถึงความอาร์ต และผสมกลมกลืนกับความร่วมสมัยของ ถนนบริเวณนี้ได้เป็นอย่างดี

ร้านนี้เรามาเป็นครั้งที่สองแล้ว และไม่ว่าจะมาสักกี่ครั้งเราก็สั่งแบบเดิม (เสมอๆ)
เส้นเล็กน้ำต้มยำใส่เกี๊ยวกุ้ง ไม่เอาพริก 555ฟังไม่ผิดหรอกค่ะ เรากินเผ็ดไม่ค่อยเก่งแต่กะแดะชอบกินต้มยำคือจริงๆสั่งแค่เล็กน้ำธรรมดาก็ได้ไง แต่ชอบคำว่าต้มยำ

ใครมาร้านนี้แนะนำให้สั่งเส้นเล็กค่ะ เส้นเค้าไม่เหมือนที่อื่นอ่ะ มันจะค่อนข้างใสแล้วก็เหนียวนุ่ม หนุบหนับอย่างบอกไม่ถูก อร่อยมากจริงๆ น้ำซุปก็กลมกล่อมดี ไม่ยังไม่โดดเด่นเท่าเส้นและ....

เกี๊ยวกุ้งตัวโต แป้งบาง เนื้อแน่น อร่อยสุด ซดน้ำซุปร้อนๆในวันฝนตกหนักแบบนี้มันสุดยอดจริงๆ